Op vrijdagochtend kwam een groep van 14 atleten bij De Watersley aan. De kamers werden ingeruimd en fietsen klaargemaakt. De groep was divers, van beginners tot aan ervaren triatleten. Twee van hen hadden zelfs niet meer dan 200km afgelegd op hun spiksplinternieuwe racefiets. Maar dit mocht de pret niet drukken en vol 'goesting' gingen na een uitgebreide lunch met elkaar op pad. De zon scheen goed en met een straffe wind uit het oosten namen de eerste kopmannen hun positie in om iedereen uit de wind te houden. De tocht was door Mitch en Hidde, het is tenslotte hun achtertuin. Al snel kwamen de eerste bekende heuvels in zicht, na een 30 tal kilometers stond zelfs de Keutenberg ons op te wachten en een uur later stonden we aan de voet van de Kauberg. Met hier en daar een moment van 'te laat' schakelen, wat gevloek en de nodige inspanningskreten werden alle heuvels bedwongen. Eenmaal boven lachtten de meesten de zojuist geleverde inspanning weg en verheugden velen zich op de afdalingen. Emilie, die van de zomer nog vele beroemde alpencols had bedwongen, kon het niet laten en stortte zich als een raket naar beneden, niemand die met zoveel durf en plezier naar beneden gaat. De rit was kort maar pittig genoeg zo voor een eerste dag en met 55 km op de teller waren we na 2 uurtjes weer terug bij de basis, de Watersley. Snel wat drinken, loopschoenen aan Hidde en Mitch stonden alweer klaar om ons mee te nemen naar hun andere achtertuin, direct achter De Watersley. Wat een mooi gebied voor deze activiteiten.  Het dorp ligt hoog op een heuvel dus het was al snel afdalen over kleine smalle wandelpaden en shotterwegen, op en neer, een kleine 'bricksessie' van 6 km, wel genoeg zo voor de eerste dag. Na een fijne warme douche kwam iedereen tot rust, misschien even de beentjes omhoog op de slaapkamer en anderen waren nog vol van de geleverde inspanningen en adrenaline van de middag. Hier en daar werd begonnen met een apperitief. Met een Dommelsch biertje in de hand en wat zoute versnaperingen werd de avond goed ingeluid. Na een flinke maaltijd soep werd er nog lang nagetafeld, altijd lachen om ieders ervaringen van de dag terug te horen en na een korte blik op het programma van zaterdag lag ook de laatste deelnemer om 22h30 op bed.

Zaterdag ochtend stond er direct een duurloop op het programma, Hidde ging met de 30 min. groep mee, Mitch nam de groep van een 60 minuten onder z'n hoede en Antoine ging met een select gezelschap nog door tot er 90 min op het Garmin horloge stond. Na een flinke lunch vertrok iedereen onder leiding van Mitch en Hidde voor een rit richting Valkenburg om daar een paar bekende heuvels op te knallen. Antoine nam een ander deel mee voor een ronde van 25 km die eventueel 2x gereden zou kunnen worden. Tegen vijf uur was iedereen terug, althans bijna iedereen, Manuel en Janine werden gelost en stuurden hun livelocatie naar Mitch die hun tegemoet kon rijden. Ook nu weer; iedereen was weer veilig thuis. Na de finale van Milaan - San Remo was iedereen op weg naar de optionele meditatie en yoga sessie. Een moment van ontspanning na zo'n intensieve dag. Voor sommige was dit een nieuwe ervaring, voor anderen gesneden koek. Toen bij de vraag; "heeft iemand eerder ervaring gehad met meditatie?" het snelle antwoord van Paul was:" nee, maar wel met medicatie" was de toon voor een 'onrustige' sessie al snel gezet... Kortom, er is even flink gelachen tijdens de meditatie, wat op zich al de beste ontspanning is die je maar kunt hebben. Ook de Yoga workshop kende de nodige hilarische momenten, zeker als je een stel gasten hebt die zich een uur eerder op de fiets de sportman/vrouw van het jaar waanden en nu steunend en kreunend in of uit een 'pose' wilde komen.

Eenmaal terug bij ons verblijf is er nog lang na gelachen, de tafel werd gedekt, een deel van de groep bekommerde zich om de 'mise en place', Mitch en Hidde schoven lekker aan. Iedereen genoot van de avondmaaltijd, het was rumoerig en gezellig, met hier en daar een traan over de wang van het lachen, op naar een welverdiende nachtrust. 

Zondag begon met een lichte sneeuwval, 4 graden buiten en de wind uit het oosten.... Plotseling was iedereen op zoek naar overschoenen, handschoenen en windstoppers. Jur en Marcel hadden hun eigen plan getrokken en vertrokken voor een tocht van 125 km de Ardennen in. Na het ontbijt begon de 'grote' groep aan het looponderdeel en ook hier weer; een groep van 30 minuten en een groep van 45 minuten, snel had niemand het meer koud, de pas zat er goed in. Direct na het lopen werd de fietskleding aangetrokken en de groep trok richting Duitsland, wat hier op steenworp afstand ligt. Met de heuvels van de afgelopen dagen was het idee om nu eens wat 'vlakker' te rijden maar ook wat langer, 75 km. Met ook hier weer de mogelijkheid om tussentijds eerder af te slaan en zo een toch kortere versie te kunnen doen, een beetje 'routeschrijver' krijgt dit wel voor elkaar. Terwijl een deel van de groep onderweg proefde van een lokaal portie friet of bradwurst, reden andere in een 'treintje' en kop over kop door richting de thuisbasis en rond 16 uur was iedereen moe maar voldaan terug op het honk. Met goeie verhalen, een warme douche, wat pannenkoeken en een groepsfoto toe, vertrok de laatste om 17h02 De Watersley. Wat een topweekend! Met dank aan Mitch Kolkman, Hidde Mollee, alle deelnemers en het team van De Watersley, voor deze prachtige 3 sportdagen!

Let op, er volgen al snel nog twee Run-Bike-Run edities: Eind April en eind Mei.